ICO و IEO دو روش جمع آوری سرمایه در استارتاپ های ارز دیجیتال هستند که در آن یک پروژه برای توسعه ایده ها و برنامه های خود با برگزاری یک عرضه اولیه و بازاریابی عمومی به معرفی و فروش خدمات و محصولات می پردازد و سرمایه لازم برای ادامه کار پروژه را به دست می آورند. در ادامه به بررسی این دو مفهوم در دنیای رمز ارزها، روش کار آنها و تفاوت این دو خواهیم پرداخت. با همراه باشید.
ICO چیست؟
ICO یا عرضه اولیه سکه روشی است که اکثر پروژه های استارتاپ ارز دیجیتال از آن برای جذب سرمایه استفاده می کنند. در این روش شرکت با تبلیغات و ارائه وایت پیپر پروژه خود را معرفی می کند و زمانی را برای برگزاری عرضه اولیه تعیین می کند.
در این روش شرکت استارتاپ به طور مستقیم و بدون هیچ واسطه ای از طریق وب سایت خود توکن یا کوین هایی را برای پیش فروش می گذارد و علاقمندان می توانند با پیش خرید این ارز دیجیتال در سود سهام پروژه مبتنی بر بلاک چین سهیم شوند اما هیچ مالکیتی در شرکت مربوطه نخواهند داشت.
ICO ها انواع مختلفی دارند. در بعضی پروژه ها بلاک چین ساخته شده است و توکن آن نیز مشخص است. کاربران می توانند با شرکت در ICO و خرید کوین بر روی بلاک چین آن فعالیت داشته باشند اما گاهی ممکن است توکنی عرضه شده باشد اما بلاک چینی برای آن در نظر گرفته نشده باشد و به طور موقت روی سایر بلاک چین ها فعالیت کنند. در این حالت افراد می توانند توکن ارز دیجیتال را خریداری نمایند و پس از راه اندازی بلاک چین اصلی توکن ها را به آن سواپ کنند.
IEO چیست؟
ICO کوتاه شده عبارت Initial Exchange Offering و به معنی عرضه اولیه صرافی است. در IEO تامین سرمایه و فروش ارز دیجیتال از طریق صرافی صورت می گیرد. در این حالت صرافی به عنوان واسطه ای برای فروش عمل می کند و اولین عرضه اولیه در صرافی ارز دیجیتال انجام می گیرد که در پی آن هزینه هایی بر شرکت توسعه دهنده پروژه تحمیل خواهد شد. این هزینه ها شامل هزینه لیست شدن ارز در صرافی و واگذاری مالکیت بخشی از توکن ها برای فروش در صرافی است.
با وجود هزینه ای که توسعه دهنده به صرافی می پردازد، IEO نقش پررنگی در پیشرفت پروژه خواهد داشت، چرا که از اولین روز فعالیت این ارز در صرافی لیست شده است که برای بازاریابی و تبلیغات ارز مفید خواهد بود. بسیاری از صرافی های ارز دیجیتال تمایل به پذیرفتن IEO ها دارند زیرا همانطور که این کار به نفع توسعه دهنده است برای صرافی نیز سودمند خواهد بود و در سود حاصل از ارز شریک خواهد بود.
در IEO نیازی به قرارداد هوشمند نیست و توسعه دهنده پروژه تنها باید در صرافی یک حساب کاربری برای خود ایجاد کند. پروژه هایی که در IEO ها معرفی و عرضه می شوند از لحاظ امنیت بهتر هستند زیرا زیر ساخت های فناوری آنها توسط صرافی تایید می شود و سپس بلافاصله لیست می شوند و نیازی نیست تا کاربران برای معامله ارز خریداری شده منتظر بمانند تا در صرافی ها لیست شود.
مقایسه ICO و IEO ارزهای دیجیتال
ICO و IEO هر دو راه های کسب سرمایه اولیه برای راه اندازی و توسعه پروژه ارز دیجیتال و اهداف آن هستند اما تفاوت هایی با یکدیگر دارند که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.
نحوه جذب سرمایه
اصلی ترین و مهمترین تفاوت بین ICO و IEO نحوه جذب سرمایه در آنها است. در ICO جذب اولیه سرمایه بر عهده استارتاپ و به طور مستقیم از خود شرکت توسعه دهنده است. اما در IEO ارزهای دیجیتال از طریق واسطه ها که همان صرافی ها هستند به فروش می رسند.
لیست شدن در صرافی
در IEO ارزهای دیجیتال پس از معرفی در صرافی بلافاصله پس از تمام شدن جذب سرمایه در مدت زمان بسیاری کمی در صرافی لیست می شوند و می توان با آنها معاملات انجام داد. اما در ICO اینطور نیست و مدت زمانی که طول می کشد تا ارز دیجیتال در صرافی ها لیست شود مشخص نیست و ممکن است طول بکشد.
احراز صلاحیت و زیرساخت پروژه
در ICO ها هیچ گونه نظارتی بر عرضه ارز دیجیتال وجود ندارد و هر شرکت یا شخصی می تواند استارتاپ خود را برگزار کند. اینکه این پروژه رشد دارد یا به درستی فعالیت دارد در ICO قابل تشخیص نیست و تنها راه شناخت پروژه وایت پیپر آن است که پیش از عرضه اولیه منتشر خواهد شد. در IEO اما پروژه ارز دیجیتال پیش از عرضه توسط صرافی مورد بررسی قرار می گیرد و در صورتی که احراز صلاحیت شود می تواند در صرافی لیست شود و به فروش برسد.
شما می توانید برای پیشگیری از افتادن در دام کلاهبرداران به نحوه اعتبارسنجی ICO ها را در اکس کپیتال مطالعه نمایید.
ارزیابی اولیه توسط صرافی ها تا حد بسیاری امکان وقوع کلاهبرداری در ارزهای دیجیتال را کاهش می دهد اما عرضه مستقیم توسط شرکت ها یا افراد تایید شده نیستند و در برخی موارد ممکن است طرح های هرمی، پانزی و کلاهبرداری های دیگر باشند.
سهولت در مشارکت
برای شرکت در IEO ها افراد باید ابتدا در صرافی ها افتتاح حساب کنند و در بعضی موارد مراحل احراز هویت در صرافی را طی کنند. همچنین برای برخی کاربران در بعضی کشورها محدودیت هایی برای دسترسی به تعدادی از صرافی ها وجود دارد که در ICO اینگونه نیست و هیچ گونه محدودیتی برای شرکت در ICO ها وجود ندارد.
قرارداد هوشمند
شرکت در ICO نیازمند یک قرارداد هوشمند است در حالیکه در IEO این مورد لازم نیست و داشتن حساب در صرافی ارائه دهنده کافی است.
نتیجه گیری
پروژه های استارتاپ ارز دیجیتال برای شروع فعالیت خود به سرمایه اولیه زیادی برای توسعه پروژه نیاز دارند. این سرمایه اولیه از دو روش ICO و IEO برای شرکت های توسعه دهنده استارتاپ می تواند جمع آوری شود. در مقاله فوق به معرفی ICO و IEO در ارزهای دیجیتال و تفاوت های میان ان دو پرداخته شد. توجه داشته باشید اگر قصد مشارکت در ICO ارز دیجیتال دارید پیش از سرمایه گذاری و خرید توکن وایت پیپر آن را به دقت مطالعه کنید و پس از تحقیق نسبت به سرمایه گذاری اقدام کنید. این موضوع برای IEO ها نیز صادق است.
